ورود به دنیای سنتور
علی سنتوری دلیلی بود برای اکثر نوازندگان تا ورود به دنیای سنتور را تجربه کنند .
علی ( بهرام رادان ) : وقتی از ایستگاه مترو اومدم بالا, آسمون مثل همیشه کدر و بد رنگ بود. توی هوا پر از دود بود و من نمی دونستم که این آخرین باریه این هوای کثیفو, به ریه های سوختم فرو میدم!
از وقتی هانیه؛ همسرم, گذاشته رفته, دیگه دلم به کار نمیره. بعضی از برنامه ها رو قبول نمی کنم, با بعضی هاش بد قولی می کنمو نمیرم, یا سر مجلس خوابم می بره, یا می زنم زیر گریه!
مثل اون شب, تو کنسرت نمایشگاه, که انقدر پاتیل بودم که یادم نبود هانیه رفته. خیال می کردم مثل همیشه تو ردیف جلو نشسته و با نگاه شیفته به من خیره شده. تو میکروفون گفتم : ” مرسی, ممنون. امشب یه موجود خیلی عزیزی اینجاست که باید ازش تشکر کنم.هانیه؛ همسرم.” واقعیتش تالاپ خورد تو کلم. هانیه اونجا نبود!
این روزا همش مست و پاتیل بودم. خراب کاریایی کردم چه جور که باعت شد شهرتم کمکم ضایع بشه و دیگه کسی بهم کار نده …
یکی از دیالوگ های به یادماندنی فیلم سنتوری یا بهتره بگیم علی سنتوری.
تجربه ورود به دنیای سنتور با فیلم علی سنتوری
فیلمی که برامون یادآور حسهای زیادیه. اون روزها که سنتوری مجوز پخش نگرفت و به صورت غیرقانونی پخش شد خیلی از ماها هزینه رو به شماره حسابی که مهرجویی گفت واریز کردیم. فیلم خوبی بود یه جاهایی باهاش خندیدیم، با صدای سنتور عشق کردیم و با اینکه میدونستیم خواننده اش محسن چاوشیه اما هنوزم که هنوزه اهنگ‌های سنتوری رو با چهره‌ی رادان تو سرمون پلی می‌کنیم.
با علی و هانیه عاشق شدیم و در این وانفسای سنت و مدرنیته‌ای که خودمون غرقش بودیم، با تمام وجود علی رو درک کردیم. ما همون نسلی بودیم که سازمون رو جلوی رومون شکستن، همون نسلی که یواشکی خوندیم، همون نسلی که از طرف بزرگترها گناهکار بودیم اکر سمت موسیقی میرفتیم. سنتوری جدای از اینکه یک فیلم بود، تجربه ی زیست تک تک ماها تو اون روزا بود. ما بی مجوز خوندیم، عاشق شدیم و برچسب گناهکار همراهمون بود.
توی این قسمت از رادیو ذوزنقه به علی سنتوری پرداختیم و البته همه حواشی موسیقایی و فیلمیش.
به همه‌ی روزایی برمی‌گردیم که خیلیامون اولین مواجهه با سنتور رو داشتیم و تاثیری که تو دنیای سنتوری شدنمون گذاشت.
اپیزود اول رادیو ذوزنقه رو میتونید از اینجا دانلود کنید.